Čovjek koga su voljeli anđeli

U RAZGOVORU S ANĐELIMA

Pred čitaocem je izuzetna knjiga koja pokazuje vertikalu ljudskog trajanja na prostorima Balkana. Mistično i misterija života paralelno teku u Crnoj Gori potkraj 19. i prvoj polovini 20. veka. Nastao na osnovu memoarskih spisa, roman Vujice Ognjenovića Čovjek koga su voljeli anđeli, ostvaruje čvrstu vezu sa stvarnošću. Osoba koja je zabeležila kratku povest o svom životu dobija poziciju glavnog junaka i pripovedača, pri čemu se uvodi i redaktor – potomak koji rukopisu svoga pretka daje obličje umetničke tvorevine i dopunjuje ga napomenama.

Čovjek koga su voljeli anđeli svojevrstan je palimpsest različitih žanrova. Pored (auto)biografskih elemenata, zatičemo i obeležja karakteristična za srednjovekovna žitija, a pojedinačna poglavlja mogla bi se čitati i kao zasebne pripovetke. Čitalac ove knjige, lako se vraća na svoja ključna životna pitanja, ona o Bogu, o onostranima silama, o pojmovima dobra i zla, pred kojima savremeni čovek sve češće uzmiče. Na stranicama ovog književnog dela ispisan je čitav život đeda Obrada koji se još u detinjstvu izdvaja svojom umnošću, znanjem, pameću, dobrotom, pobožnošću i bogougodnim životom. Vođen anđelom čuvarom, uz čiju pomoć vidi ono što drugi ne vide i čini ono što je za druge nemoguće, đed Obrad je izabranik neba, božji predstavnik na zemlji.

Neobične priče o Mratinjanima objedinjuje povlašćeni narator kome su se ljudi poveravali i koji je znao i ono što mu nisu ispovedili. Teške sudbine i još teži gresi stvaraju mozaik ljudskog usuda. Osim što je oslikana čovekova veza sa onostranim, predočena je i njegova bestijalna strana u brojnim ratovima na balkanskom podneblju.